Rok 1918 to ważna data dla Polski. Nasz kraj po wielu latach niewoli odzyskał upragnioną niepodległość. Ten jakże pamiętny i radosny rok przyniósł także utworzenie szkoły podstawowej w Małyszynie.
Na początku nauka odbywała się nieregularnie, brak było najpotrzebniejszych sprzętów i pomocy naukowych. Systematyczne nauczanie rozpoczął w 1921 roku pan Gralec. Był on pierwszym nauczycielem w tej szkole, który pobierał pensję ze skarbu państwa. Jak podaje kronika szkoły " Frekwencja dzieci była dość liczna, ludność rozumiała jakim skarbem jest nauka ".
W 1924 r. posadę nauczycielki w tutejszej wsi otrzymała Eugenia Staniewska. Nauka rozpoczęła się dopiero w listopadzie, ze względu na brak odpowiedniego lokalu. Złożona z trzech oddziałów, liczących łącznie 78 uczniów szkoła mieściła się w wynajętym budynku. Mieszkańcy Małyszyna widzieli w jak trudnych warunkach odbywa się nauka i rozpoczęli starania o budowę szkoły. W 1935r. nabyto działkę o powierzchni 200 m.kw., na której zamierzano wybudować 3-klasową Publiczną Szkołę Powszechną w Małyszynie. Rok później powołano Komitet Budowy Szkoły w składzie : Antoni Gralec, Antoni Idziak, Franciszek Lis, Jan Kiełek i Jan Salwa. W roku 1937 wykonano projekt techniczny i kosztorys, który został zaakceptowany przez Komisję Międzyministerialną w Warszawie. Wybuch II wojny światowej spowodował przerwanie dalszych prac budowlanych.
W oparciu o istniejącą dokumentację i wspomnienia najstarszych żyjących mieszkańców Małyszyna można ustalić, że na terenie miejscowości Szkoła Powszechna działała z niewielkimi przerwami przez cały okres okupacji.
Rok szkolny 1945/46 rozpoczął się bez większych zakłóceń.
Główną organizatorką szkoły była Eugenia Staniewska, pełniąca funkcję nauczyciela kierującego. Do obwodu szkoły były włączone miejscowości: Małyszyn Dolny, Małyszyn Górny i Krzewa.
Nauka odbywała się na dwie zmiany w klasach łączonych I z II i III z IV w wynajętej izbie prywatnego domu. W kolejnym roku szkolnym liczba uczniów zwiększyła się z 75 do 135. W związku ze znacznym wzrostem liczby dzieci realizujących obowiązek szkolny Eugenia Staniewska kierująca szkołą w Małyszynie wystosowała do władz wniosek o dodanie jednego nauczyciela, aby nauka mogła odbywać się normalnie, bez łączenia klas. W roku 1948/49 zorganizowano w Małyszynie klasę V. Przydzielono wtedy także drugiego nauczyciela i wynajęto dodatkową izbę lekcyjną w tym samym budynku.Nauczycielem, który podjął pracę tutejszej szkole był Władysław Strachowski.
W latach pięćdziesiątych nastąpiły szybkie przemiany organizacyjne szkoły w Małyszynie. Zwiększająca się liczba uczniów i nauczycieli umożliwiała podniesienie stopnia organizacyjnego placówki. Dowodem na to było utworzenie w roku szkolnym 1951/52 klasy VI, a w roku 1952/53 klasy VII. W roku szkolnym 1951/52 na sesji Gminnej Rady Narodowej w Mircu ponownie została poruszona sprawa budowy szkoły w Małyszynie. w 1953r. przystąpiono do kontynuowania prac budowlanych. Dzięki wsparciu finansowemu Gminnej Rady Narodowej w Mircu i pomocy mieszkańców wsi, obiekt oddano do użytku w 1954r. Budynek szkolny posiadał 4 izby lekcyjne, kancelarię i dwa mieszkania dla nauczycieli.
Od roku 1959 funkcję kierownika szkoły sprawował Władysław Brodawka, pozostali nauczyciele to: Eugenia Staniewska, Irena Brodawka, Kazimiera Idzik, Henryk Bugaj. W roku 1966 w Szkole Podstawowej w Małyszynie została utworzona klasa VIII.
W roku 1971 dyrektorem szkoły został Jan Zięba. W roku szkolnym 1976/77 utworzono w Małyszynie „ognisko przedszkolne’’, które miało za zadanie lepsze przygotowanie dzieci 6-letnich do podjęcia nauki w klasie I. Opiekunką ogniska została Marianna Słyk. Po utworzeniu klasy VIII pojawiła się potrzeba budowy nowej szkoły, która sprostałaby nowym wymaganiom.
4 kwietnia 1979 roku na zebraniu ogólno wiejskim został powołany Społeczny Komitet Budowy Szkoły w składzie: Jaśkiewicz Jan – przewodniczący, Zygmunt Słyk, Pastuszko Adam, Barszcz Stefan, Wójcicki Ryszard, Łęcki Stanisław, Gralec Stanisław, Stępień Stanisław, Zarzycki Józef, Pomorski Stefan, Dymiński Władysław, Okrutny Stanisław, Surdy Ryszard, Pałys Józef – członkowie.
W kwietniu 1983 roku rozpoczęto prace budowie nowej szkoły. Obiekt został oddany do użytku w roku szkolnym 1989/90. Nowy budynek posiadał 9 sal lekcyjnych, magazynek sportowy, łazienki, szatnie, kuchnie, pokój nauczycielski oraz gabinet dyrektora. W północnej części budynku znajdowały się mieszkania dla nauczycieli. Jedno z mieszkań przeznaczono na bibliotekę szkolną.
W związku z odejściem na emeryturę dyrektora Jana Zięby w grudniu 1990 r. obowiązki dyrektora przejęła Irena Górecka-Wrona. We wrześniu 1992 roku nowym dyrektorem został Stanisław Stanecki.
W związku z reformą oświaty w 1999 roku szkoła została przekształcona z ośmioklasowej na sześcioklasową z oddziałem przedszkolnym.
W roku 2001 oddano do użytku salę gimnastyczną, którą poświęcił ksiądz biskup Adam Odzimek. Odsłonięto pamiątkową tablicę upamiętniającą patronkę szkoły. Szkoła otrzymała imię Eugenii Staniewskiej wieloletniej jej nauczycielki.
Od roku 2003 dyrektorem szkoły jest Katarzyna Rychlik. W kolejnych latach szkoła ulegała modernizacji i rozwijała swoje zaplecze. W 2011 r. otwarto nowy plac zabaw, w roku 2013 wielofunkcyjne boisko, zadaszoną scenę, altanę oraz świetlicę przy szkole. W roku 2014 powstała siłownia plenerowa. Stopniowo szkoła wzbogacała się o nowoczesny sprzęt i urządzenia.
W ostatnich latach zaplecze szkoły wzbogacono w nowoczesny sprzęt multimedialny, pomoce naukowe i dydaktyczne. Tego roku szkoła przeszła gruntowną renowację i modernizacje będąc nowoczesną placówką na miarę XXI wieku.
